میـــــــــــــنوســــــــــــــی‌هــــا

ساکنان جزیرهٔ کِرِت یونان بودند. ایشان از آسیای صغیر به آن جزیره مهاجرت کرده بودند. فرهنگ و تمدن ایشان آسیایی بود

و به خود و تمدنشان و جزیره‌شان به عنوان آسیایی می‌نگریستند.

مینوسی‌ها هندواروپایی نبودند و بستگی تباری ایشان به بقیه تیره‌ها هنوز مشخص نیست.

بسیاری از آنچه شهرآیینی و خرد یونانی نام گرفته از این آسیایی‌تبارها سرچشمه گرفته بوده.

از مینوسی‌ها کاخهای پیشرفته‌ای برجا مانده که بیشتر در بخش شرقی جزیرهٔ کرت است.

                کــــــــاخ‌هــــا

بازمانده کاخ کنوسوس.

   معـــــــتماری کـــاخ‌هــا در دوره مــــینوســــی پســــــین:

دوره کاخهای «جدید» در فاصله بین سالهای ۱۶۰۰ و ۱۵۰۰پیش از میلاد که کاخهای نابود شده، بازسازی شدند

و عصر طلایی تمدن کرت یزرگ مغرب زمین را پدید آورد آغاز شد.بخش اعظم مواد و مصالح باقیمانده باستان شناختی

مدارک مربوط به عصر بی مانند خلاقیت و پیشرفت‌های زودرس هنری به همین دوره مربوط میشود، و سال ۱۴۰۰پیش از میلاد پایان آن است.

این کاخها که برای پادشاهان و خدمه ایشان بازسازی شدند، بزرگ، راحت و زیبا بودند و پلکانها و حیاط‌های فراوان برای نمایشها، جشنهاو مسابقات داشتند.

بزرگترین کاخ از آن میان یعتی کاخ کنوسوس، ساختمانی بی نقشه بود که دربرابر شیبهای فوقانی و بر بالای تپه‌ای کم ارتفاع در انتهای یک دشت حاصلخیز ساخته شده بود.

زمین حیاط بزرگ مستطیل شکلی که تمام واحدهای کاخ گرداگرد آن ساخته شده‌اند در زمان کاخ کهن تسطیح شده بود

و شیوه حلقه زدن ساختمان‌ها به دورآن حکایت از این دارد که نقشه پیشاپیش تهیه نشده بود بلکه چندین هسته مرکزی ساختمانی،

همراه با هم رشد می‌کرده‌اند و حیاط مزبور نقش عامل سازمان دهنده اصلی را ایفا می‌کرده‌است.دومین عامل سازمان دهنده دو دالان دراز بوده‌اند.

یک دالان شمالی –جنوبی در ضلع غربی حیاط، اتاقهای اداری و تشریفات را از انبار هاکه محل ذخیره سازی شراب، غلات،

روغن و عسل در خمره‌های بزرگ بوده‌اند جدا می‌کرده‌است.

در ضلع شرقی حیاط، یک دالان شرقی –غربی، تالارهای مخصوص شاه و ملکه و تالارهای پذیرایی(جنوب)را ازاتاق‌های کارگران و پیشخدمتها (شمال)جدا میکند.

در گوشه شمال غربی کل مجتمع ساختمان «میدان»یا «محوطه تئاتر»با پله هادردوطرف –نخستین نسل تئاتر یونان دردوره‌های بعد –دیده میشود.

هدف از ساختن این محوطه روشن نیست ولی از ویژگی‌هایی است که همچون حیاط مرکزی، دردیگر کاخ‌های کرت نیز ظاهر می‌شود.

بغرنجی نقشه ساختمانی این کاخ در نظر یونانیان باآیین پرستش تیر دوسر که در اینجا رواج داشت مربوط بوده‌است،

احتمالا افسانه یونانی مربوط به «گذرگاه هزارخم) کرت از همین جا گرفته شده‌است.

تردیدی نیست که بنای این کاخ حاصل وجود ثروت و سلیقه تجمل طلبی و راحت طلبی بود.

در زیر کاخ، شبکه کارآمدی برای فاضلاب از لوله‌های سفالی ساخته شده‌است و بهمین علت، احتمال زیاد میرود که کنوسوس

از بهداشتی ترین شهر‌های جهان تا پیش از سده بیستم بوده باشد.روش دخیره سازی عملی، در انبارهای یال غربی کاخ که تعدادی

از خمره‌ها تا به امروز در جای خود باقی مانده‌اند، به نمایش گذاشته شده‌است.

کف بعضی ازاتاق‌ها صاف بود.بقیه اتاقها چال‌های سنگی و دراز داشتند.دیوارها بسیار ضخیم بودند و به احتمال قوی سقفهای این انبارها نیز ضخیم بوده‌اند.

برای آنکه داخل انبارها خنک بماند، روی بنای سنگی را با خاک می‌پوشانده‌اند. در بیشتر بخشهای کاخ، دیوارهای سنگی زمخت بودند

و از سنگهای نتراشیده‌ای ساخته میشدند که در داخل ملات کار گذاشته می‌شدند.

از سنگ تراشیده یا قالب سنگ‌های تمام تراش، برای ساختن گوشه‌های ساختمان و دور تا دور چارچوبهای در و پنجره استفاده می‌شد.

این کاخ سه اشکوب با پلکان‌های داخلی داشت که به گرد روشنایی و هواکش‌های آن ساخته شده بودندو هواکش‌های مزبور نور و هوای لازم را به درون کاخ میر ساندند.

از ویژگی‌های مشخص کننده ستون‌های مینوسی، که در آغاز از چوب ساخنه شده بودند ولی بعدها با سنگ بازسازی شدند

۰به اعتقاد امروزیان با تناسب‌های نادرستر و بزرگتر سرستون‌های پیازی شکل و بالشتکی و شیوه مخروطی شدن تنه ستون در سمت قاعده و پهن تر شدنش در راس بود.

مدرک معتبری که دال بر اهمیت مذهبی این ستون برای کرتیها بوده، موقعیت مرکزی آن در دروازه شیران در میسن و این واقعیت است

که دور تا دور قاعده ستون در یکی از دو طبقه پایینی کاخ کنوسوس را تغاری کرفته بود که برای ساغرریزی به کار می‌رفته‌است.

                 مرکز تجارت جهانی (به انگلیسی: World Trade Center)

که گاهی برج‌های دوقلو نامیده می‌شوند، مجموعهٔ ۷ ساختمان در منطقه منهتن در نیویورک در ایالات متحده آمریکا بود که توسط معمار ژاپنی-آمریکایی مینورو یامازاکی طراحی شده بود.

در حملات ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱، ساختمان شماره ۱، ساختمان شماره ۲ و ساختمان شماره ۷ فرو ریخت. پس از وقوع این حملات به این مرکز، عبارت منطقه صفر اطلاق می شود.

در ژوئیه سال ۲۰۰۱ این مرکز در ازای ۲٫۳۵ میلیارد دلار (که در آن زمان معادل ۷ میلیارد مارک یا ۳٫۶ میلیارد یورو بود.) به مدت ۹۹ سال به دو شرکت واگذار شده بود.

این بزرگ‌ترین معاملهٔ اموال غیر منقول در تمام طول تاریخ بوده‌است.

نمایی از مرکز تجارت جهانی

               تاریخچه

کار ساختمان مرکز تجارت جهانی در سال ۱۹۶۶ آغاز شد. توسط راکفلرها ساخته شد. در سال ۱۹۷۷ ساختمان هر دو برج آن به پایان رسید

و این دو برج تا پیش از ساخت برج ویلیس در شیکاگو بلندترین ساختمان‌های جهان بودند.

این مرکز علاوه بر دفاتر متعدد، شامل یک هتل، مرکز اطلاعات، پارکینگ‌های چند طبقه با دو هزار جایگاه پارک و یک میدان بزرگ نیز بود.

در قسمت زیرین این بنا ورودی تونل خط آهن به شهر نیوجرسی و همچنین ایستگاه‌های سه خط مترو قرار دارد. در مجموع ۴۳۰ شرکت این بنا را اجاره کرده و در آن مستقر بودند.

در داخل ساختمان همچنین مراکز اداری ضروری و حساس شهر نیویورک مانند ادارات بندرگاه دو شهر مجاور نیویورک و نیوجرسی نیز قرار داشت

که علاوه بر این خیابان‌های روگذر پل، تونل‌های منتهی به منطقهٔ منهتن و همچنین فرودگاه‌های اطراف را نیز کنترل می‌کنند.

در چهارم آوریل ۱۹۷۳ مجموعهٔ هر دو برج و ساختمان میانی آنها افتتاح شد. در آن زمان گفته می‌شد، که برجهای دوقلو طوری ساخته شده‌اند

که حتی پس از برخورد یک بوئینگ ۷۰۷ نیز پابر جا می‌مانند. این نوع هواپیما که به موتور جت مجهز است، می‌تواند در هنگام پرواز به وزنی تقریباً بیش از ۱۵۰٬۰۰۰ کیلوگرم برسد.

در مورد یکی از دو هواپیمایی که به برج‌ها اصابت کرده و به احتمال زیاد یک بوئینگ ۷۶۷ بود، این رقم حداکثر به حدود ۱۸۶۸۸۰ کیلوگرم بالغ می‌شود.

پیش تر در ۲۶ فوریه سال ۱۹۹۳ طی یک حملهٔ تروریستی به مرکز تجارت جهانی شش نفر کشته و بیش از ۱۰۰۰ نفر زخمی شده بودند.

در این مورد یک کامیون کوچک حامل حدود ۵۰۰ کیلوگرم مواد منفجره، در گاراژ زیرزمینی ساختمان جای گرفته و محمولهٔ آن منفجر شده بود.

این انفجار، گودالی به قطر ۳۰ متر ایجاد و ۳ طبقه را در زیر ساختمان تخریب کرد. خطوط مترو و راه آهنی که از زیر این برج عبور می‌کردند نیز آسیب دیدند.

ساختمانی که در آن معمولاً حدود ۵۰٬۰۰۰ نفر کار می‌کردند و در روزهای کار حدود ۸۰٬۰۰۰ نفر دیگر نیز برای کارهای تجاری و خصوصی در آن حضور می‌یابند،

سرانجام پس ازساعت‌ها تخلیه شد. جریان برق درست پس از برخورد هواپیما قطع شد و به این خاطر افراد داخل ساختمان مجبور بودند

برای نجات خود از دود و آتش از پله‌های اضطراری به بیرون از ساختمان بپرند.

راه پیشروی هواپیماهای ربوده شده و تکه‌های باقی‌مانده از هواپیماها که پس از برخورد به آسمان‌خراش‌ها از درون برج‌های دو قلو به بیرون پرتاب شدند(مانند موتور و ارابه فرود هواپیما)

                        دیوار بزرگ چین

             تاریخچه

تاریخ ساخت دیوار چین به قرن ۹ قبل از میلاد باز می‌گردد. حکومت وقت چین برای جلوگیری از حملات ملیت‌های شمالی،

برجهای آتش برای خبر رسانی و یا قلعه‌های مرزی برای حصول اطلاعات دشمن را در ارتباط با دیوار و بر روی آن ایجاد کرد.

در دوره حکمرانی سلسله‌های بهار و پاییز و کشورهای جنگجو، میان دوک‌ها جنگ بر پا شد و کشورها با استفاده از کوه‌های مرزی به ساخت

دیوار پرداختند تا سال ۲۲۱ قبل از میلاد، امپراتور چین شی هوان پس از به وحدت رساندن چین، دیوارهای دوک‌ها را به هم متصل کرد

که به صورت دیوار بزرگ در مرزهای شمالی بر روی کوه‌ها در آمد. او می‌خواست با این کار از حملات دشمن به مراتع شمالی جلوگیری کند.

در این زمان طول دیوار چین به ۵۰۰۰ کیلومتر می‌رسید. در سلسله خان پس از سلسله چین طول دیوار به ۱۰ هزار کیلومتر رسید.

در تاریخ دو هزار و اندی ساله چین، حکمرانان دوران مختلف به ساخت دیوار چین پرداختند. تا اینکه طول دیوار به ۵۰ هزار کیلومتر رسید.

این میزان معادل گردش به دور کره زمین است.

تصویری از دیوار چین در سال ۱۹۰۷ (میلادی)

دیواری که امروزه قابل مشاهده است، دیوار متعلق به سلسله مینگ (۱۳۶۸ – ۱۶۴۴ میلادی) است از غرب به دروازه «جایو گوان»

در استان گانسو چین و از شرق به ساحل رود یالو جیان در استان لیائونینگ در شمال شرقی چین منتهی می‌شود

و درمیان آن ۹ استان، شهر و ناحیه خود مختار به طول ۷۳۰۰ کیلومتر وجود دارد و مردم آنرا دیوار طولانی می‌نامند.

دیوار چین به عنوان پروژه تدافعی بر روی کوه‌ها ساخته می‌شد از بیابان‌ها مراتع و لجنزارها عبور می‌کرد.

کارگران طبق عوارض زمینی،ساختار متفاوتی برای ایجاد دیوار در نظر گرفتند که درایت و عقل نیاکان چین را نشان می‌دهد.

دیوار بر مسیر کوه‌های پر فراز و نشیب امتداد یافته‌است. در بیرون دیوار پرتگاه‌های بلند دیده می‌شود. در واقع کوه و دیوار به یکدیگر پیوند خورده‌اند.

لذا دشمن به هیچ وجه قادر به نفوذ به این دیوار نبود. دیوار چین معمولاً با آجرهای بزرگ و سنگ مستطیل ساخته شده و در وسط ان خاک و خرده سنگ ریخته شده

و ارتفاع ان ۱۰ متر است در پهنای دیوار برای عبور چهار اسب کافی است و در یک ردیف عرض آن ۴-۵ متر است تا در زمان انتقال غلات و سلاحها مشکلی ایجاد نشود.

طرف درونی دیوار، نرده سنگی و در وجود دارد که به آسانی حرکت می‌کند. در فاصله معیینی سکوی دیواری و یا برج آتش برای خبررسانی ساخته شده‌است.

سکوی دیواری برای ذخیره سلاحها و غلات و استراحت سربازان است و در جنگ مخفیگاه بوده‌است.

هنگامی که دشمن دست به حمله می‌زد برج‌های آتش روشن می‌کردند و سراسر کشور از حمله آگاه می‌شدند.

اکنون مقاومت دیوار چین به عنوان یک مانع نظامی از بین رفته‌است. اما زیبایی معماری مخصوص آن دیدنی است. زیبایی دیوار چین پر ابهت، و باعظمت است.

از دور دیواری بلند و پر پیچ و خم بر روی کوه‌ها همانند اژدهایی در حال حرکت به چشم می‌خورد و صحنه‌ای شکوهمند ایجاد شده‌است.

از نزدیک، دروازه‌های پر ابهت، دیوارها، سکوهای دیوار ی، برج‌های دیده بانی، برج‌های آتش هماهنگ با عوارض زمینی آکنده از دلربایی هنری است.

دیوار چین دارای اهمیت تاریخی و فرهنگی و ارزش دیدنی است. چینی‌ها می‌گویند «کسی که به دیوار چین صعود نکرده باشد، قهرمان نیست».

                  علت ساخت دیوار بزرگ چین

این دیوار بزرگ را برای حفاظت چین در مقابل مهاجمان مغول ساختند. تقریبا در سال ۲۴۶ قبل از میلاد، چین را به ایالت کوچکی تقسیم کردند.

پادشاه شی هوانگ تی (shin huang TI) قسمت‌های مختلف چین را با هم متحد ساخت. در شمال این امپراطوری مغول‌ها زندگی می‌کردند.

از ترس اینکه مبادا آنها در هر زمان به چین حمله‌ور شوند، پادشاه برای حفاظت کشور در مقابل خطر دستور داد تا دیوار بزرگ چین را بنا کنند.بنابراین دیواری ساختند

که از شای کوان (shahi kuan) در خلیج پوای (pohai) شروع شده و به چایکومان (chai kuman) در کانسو (kansu) می‌رسید.

سربازان گشتی از طریق جاده‌ای که در امتداد دیوار بود علامتهایی را به سرعت ارسال می‌کردند.

هیچ کدام از پادشاهان با ساخت دیوار به هدف خود نرسیدند. چون دیوار در جاهای زیادی شکست و مغولها فرصت یورش به چین را پیدا کردند.

ممکن بود ساختن دیوار بزرگ هرگز عملی نشود، اما آنها توانستند آن را بسازند. دیوار بزرگ چین یکی از معدود ساخته‌های دست بشری است که از ماه نمایان است.

             گردشگری

گردشگران چینی و خارجی از پیمودن دیوار احساس افتخار می‌کنند. حتی سران بسیاری کشورهای خارجی نیز فرصت دیدار از این اثر بزرگ را از دست نمی‌دهند.

برخی از بخش‌های دیوار چین بخوبی حفظ شده‌است از جمله دیوار «بادلینگ» در نزدیکی بیجنیگ دیوار «سی ما تای»، دیوار «موتیان یو»،

دروازه‌شان حای گوان در انتهای شرقی دیوار چین است که نخستین دروازه چین نامیده می‌شود و دروازه «جایوگوان»

در انتهای غرب در گان سو، این بخش‌ها همچنین از مکان‌های بسیار مشهور و دیدنی دیوار است و گردشگران زیادی در تمام سال از آنها بازدید می‌کنند.

دیوار چین تجسم درایت و رنج و زحمت میلیونها چینی در دوره باستان چین است.

این اثر پس ازهزاران سال از بین نرفته و دارای دلربایی فناناپذیر و سمبل روحیه ملیت چین است.

سال ۱۹۸۷ میلادی دیوار چین به عنوان «سمبل ملیت چین» در فهرست میراث جهانی ثبت شد.

             تصورات اشتباه

یک تصویر ماهواره‌ای از یک قسمت از دیوار چین، که به صورت قطری از پایین سمت چپ به بالا سمت راست کشیده شده‌است (با رودخانه‌ای که از بالا سمت چپ به پایین سمت راست کشیده شده اشتباه نشود. (ناحیه ثبت شده ۱۲×۱۲ کیلومتر است)

این ادعا که این دیوار تنها پدیده انسانی است که از فضا قابل رویت می‌باشد، بارها تکذیب شده‌است ولی هنوز در باور عوام جا دارد.

در واقع بسیاری از پدیده‌های انسان‌ساز، به خصوص در نور شب از فضا قابل رویت هستند اما تشخیص دیوار چین با چشم غیر مسلح از هر نقطه‌ای در مدار زمین کاملاً غیرممکن است.

هیچ‌کدام از فضانوردان آپولو این ادعا را مطرح نکرده‌اند و حتی فضانوردانی که در مدار زمین می‌چرخند نیز به سختی می‌توانند

چنین ادعایی مطرح سازند. گفته می‌شود که این تصور چند دهه قبل از اولین فرود بر سطح ماه توسط ریچارد هالیبرتون مطرح گردیده‌است.

از یکی از فضانوردان نقل شده‌است که "دیوار چین از ارتفاع حدود ۱۸۰ مایلی ناپدید می‌شود."